Fluidoak |
Fluidoen estatika Arkimedesen printzipioa Solidoen eta likidoen dentsitateak nola neurtu Flotazioa bi likido nahastezinetan Hagatxo bat orekan partzialki murgilduta Gorputz bat fluido ideal batean zehar mugitzen
Hondoratutako barku bat azalera ekartzea Buia baten oszilazioak Esfera baten oszilazioak Descartesen deabrutxoa |
Deskribapena | |||||
Fluido (likatsu) batean sortzen diren burbuilak, gorantz desplazatzen direnean, abiadura konstanteaz igotzen dira (abiadura limitea), baina abiadura hori burbuilaren tamainaren proportzionala da, alegia, burbuila handiek abiadura handiagoa dute, eta txikiek berriz txikiagoa. Kapitulu honetan burbuila txiki baten higidura simulatzen da, fluido likatsu baten barnean gorantz desplazatzen.
Deskribapena
Burbuilak jasaten dituen indarrak
Burbuilak jasaten duen bigarren indarra E bultzada da, inguruko olioak gorantz eragindako indarra Arkimedes-en printzipioaren arabera.
Higiduraren ekuazioa Burbuilaren pisua arbuiagarria da bultzadaren ondoan, eta bere m masa ere bai, ez badu azelerazio handirik. Beraz Newton-en bigarren legea honela idatz daiteke: E−Fr=ma≈0
Gainera, gorputz bat fluido likatsu baten barruan mugitzen denean, hasi eta handik gutxira, abiadura limite konstantea atzematen du, eta hortik aurrera gorputz horrek jasaten dituen indarren erresultantea nulua da. Suposa dezagun burbuila uneoro oreka-egoeran mantentzen dela, alegia, bultzada eta marruskadura-indarra ia berdinak direla eta aurkakoak, horrela, burbuilak uneoro darama abiadura limitea, nahiz eta abiadura hori denboran zehar pixka bat aldatzen doan. Burbuilaren r erradioa eta x sakonera erlazionatuta daude, beraz, higiduraren ekuazioa (Newton-en legea) honela berridatz daiteke:
Ekuazio diferentzial horretan aldagaiak banandu daitezke eta integratu; denbora zenbatzen hasten denean (t=0) burbuilaren posizioa, x1 sakonera, ezaguna da.
SaiakuntzaAukeran idatz daitezke:
Hasi botoia sakatu.
Leihatilaren eskumako aldean burbuila ikusten da: igotzen den heinean, handituz doa, eta jasaten dituen bi indarrak erakusten dira:
Bi indarrok orekan daude, eta uneoro abiadura limitea atzematen da, nahiz eta abiadura limitea handituz doan burbuila gorantz igo ahala. Esperimentu errealean, burbuilaren abiadura eta tamaina neurri batetik pasatzen badira, fluxu laminarra desagertzen da eta, igotzen doan bitartean, oszilatzen hasten da, ibilbide konplikatua osatuz. 1 Adibidea:
Kalkula daiteke zenbat denbora behar duen burbuila horrek, hasierako sakoneratik, x1=0.2m, amaierako sakonerara, x=0.05 m, joateko:
2 Adibidea: Programa interaktiboak ez du ematen burbuilaren hasierako R erradioa, (x0=0.25 cm sakoneran) baina kronometroaz neur daiteke zenbat denbora behar duen burbuilak bi sakoneren arteko bidea egiteko (x1=0.2 eta x=0.05 m), eta azkenean R erradioa kalkulatu.
Hasi botoian klikatu.
Lortutako emaitza baldin bada, esaterako: t=14.60 s, hortik kalkula daiteke burbuilaren hasierako R erradioa.
Azkenean, emaitza hori egiaztatzeko, Erantzuna botoian klik egin, eta programak idatzita ematen du burbuilaren hasierako erradioaren zenbakizko balioa. |
Vermillon R. A look at some rising bubbles. Am. J. Phys. 43 (2) February 1975, pp. 177-179