Fluidoak

Fluidoen estatika

Oinarrizko ekuazioa

Paradoxa hidrostatikoa

Likido baten
dentsitate erlatiboa

Prentsa hidraulikoa

Presio atmosferikoa
neurtzeko bi metodo

Huts-ponpa

U itxurako hodi bi

Azelerometroak

Histeresi zikloa

Fluido baten dentsitatea

Presioaren kontzeptua

Hitzaurrea

Materia arrunta hiru egoeratan egon ohi da: solidoa, likidoa edo gasa (bada laugarren egoera berezi bat, plasma izenekoa, baina funtsean gas ionizatua da, karga positiboen eta negatiboen kopurua berdina duena).

Solido kristalino batek egitura periodikoa eta ordenatua dauka eta, ondorioz, bere forma ez da aldatzen, kanpo indarren eraginez ez  bada. Tenperatura handitzen denean, solidoak urtu egiten dira eta likido egoerara pasatzen dira. Molekulek jadanik ez dauzkate posizio finkoak baina haien arteko indarrak nahikoa indartsuak izaten segitzen dute, likidoak forma aldatu ahal izateko adina, baina bolumena askorik aldatu gabe, eta ontziaren forma bera hartzen dute.

Gas egoeran, ordea, molekulak etengabe mugitzen dira, elkarrengandik urrunago, eta haien arteko elkarrekintza ahula da. Elkarrekintza indartu egiten da molekulek elkarren artean talka egiten dutenean soilik. Gasak ontziaren forma hartzen du baina posiblea duen espazio osoa betetzen du.

Kapitulu honetan, fluido idealak aztertuko ditugu, alegia, batere erresistentziarik gabe desplazatzen diren likido eta gasak. Ondoren, fluido errealak ere aztertuko ditugu, alegia, nolabaiteko erresistentzia egiten dutenak jariotzen dutenean. Fluidoen dinamika oso konplexua izaten da, batez ere, egoera zurrunbilotsuak edo ezegonkorrak agertzen diren kasuetan.

Fluido baten dentsitatea

Sustantzia baten dentsitatea honela definitzen da: masaren eta bolumenaren arteko erlazioa.

Dentsitatearen unitateak S.I.-an kg/m³ dira, baina sarritan erabiltzen dira baita ere g/cm³.

Hona hemen zenbait solido eta likidoren dentsitateak (20ºC).

Datuen jatorria: Manual de Física Elemental. Koshkin N. I., Shirkévich M. G. Mir argitaletxea (1975) (36-37 orr.).

Presio kontzeptua

Gainazal baten gainean eragiten den presioa honela definitzen da: indarraren osagai normala zati azalera. Presioaren unitateak S.I.-an N/m2 dira, pascala deiturikoa (Pa).

Likido batek ukitzen duen edozein gainazali presioa eragiten dio, eta fluidoa ideala bada, gainazalarekiko perpendikularra. Presioa magnitude eskalarra da eta, orekan dagoen fluido batean, puntu bakoitzeko ezaugarria da, alegia, puntuaren posizioaren menpekoa soilik, ondorengo kapituluan ikusiko dugun bezala.

 

Ondoko irudiak erakusten ditu fluido batek egiten dituen indarrak, bai ontziaren hormetan (gorriz) zein murgildutako gorputzean (urdinez). Kasu guztietan indarra eta gainazala perpendikularrak dira, eta bai modulua zein aplikazio-puntua kalkulatzeko,  fluidoen estatikaren oinarrizko ekuazioa aplikatu behar da.